In de eeuwige raad des vredes heeft God de Vader de Geest beloofd aan Zijn Zoon. Na de hemelvaart bidt ook Christus, gezeten aan de rechterhand, om de Geest. Hij ontvangt de Geest van de Vader, maar stort deze uit op de wereld – voor zondaren. De Geest blaast ons nieuw leven in en herstelt het beeld Gods – dat we door de zondeval verloren zijn. De Geest is het die Christus centraal stelt, dat is ook te zien in de Pinksterpreek van Petrus.
‘Ik geloof in de Heilige Geest, Die van de Vader en de Zoon uitgaat’
Gemeente, jongens en meisjes, stel dat je iets moois krijgt. Voor je verjaardag. Iets dat je graag wilde hebben. Je wilde maar één ding. Dat. En dan, je verjaardag breekt aan. Je bent benieuwd. Je maakt het open. En het is precies wat je verlangt hebt. Komt ’s middags een vriendje, die vraagt, mag ik dat hebben. Nee, natuurlijk niet. Als jij jarig bent, krijg je ook iets.
Jezus doet dat ook zo. Hij doet dit en dat. Hij geeft iets heel bijzonders weg wat Hij van de Vader gekregen heeft. Ja maar Hij had het beloofd? Als Hij opvoer, zou Hij plaatsmaken voor de Geest. Ze zouden de kracht van de Geest ontvangen. Ze moesten in Jeruzalem blijven. En dan, dan vaart Hij op. Wat zie je dan? Die 120, dat kleine kerkje, ze doen precies wat de Heere hen had gevraagd. 10 dagen lang. Eensgezind. Vol harmonie. Op het Tempel plein – zo anders als afgelopen weken. En dan breekt de Pinksterdag aan.
Die windvlaag, die vult de bijzaal. Het bijzondere is, die windvlaag, het woord wind is vanuit Hebreeuws en Grieks te vertalen met wind en Geest. De Geest is als de wind. Je hoort Zijn geluid, maar verder … dat weten wij niet. En ook de hoofden van die 120 vlammetjes. Het lijken wel brandende kaarsen, die 120. Heel bijzonder. De Geest neemt hen in beslag. Heel hun leven – denken, woorden, mond, verlangens, alles. Nu gebeurde het zomaar.
En de mensen buiten? Op dat tempelplein. Die pinkstertoeristen. Ze merken dat het bijzonder is. Maar weten wat niet ze ervan moeten denken. Weldra volgen er complottheorieën. Er moet uitleg volgen.
Dat gaat Petrus doen. Petrus? Jij hebt toch gezegd dat je niet bij Jezus hoorde. Jezus had Petrus gerehabiliteerd. Welke discipel was er dieper verootmoedigd dan Petrus? Hij ontvangt woorden van de Geest.
Als je die preek leest, valt op als eerste: het is geen preek over de Geest. Het is Pinksteren, de Geest wordt uitgestort! Maar de preek is Christusprediking (vers 22, 23, 24, 31, 32, 33). Jezus doet dat: de Geest uitstorten. En het hoogtepunt is vers 36. God heeft deze Jezus tot een Heere en Christus gemaakt. Geen gewoon mens. Nee, God heeft Hem gemaakt tot een Heere en Christus.
Jezus is God. We deden belijdenis met Nicea. In deze preek staat Jezus centraal. Wat krijg je dat zin Hem te dienen! Is het ook niet de bedoeling van preken dat Jezus centraal staat? De Pinkstergeest richt de aandacht op Christus. De Geest is een grote schijnwerper. Het gaat erom dat we gemeenschap hebben met de Vader en de Zoon. We kunnen de Geest nooit losmaken van de Heere Jezus. De Schrift gaat op die Pinksterdag gewoon open en Jezus wordt aangewezen en aangeprezen.
In vers 33, onze tekst, gaat het ook over Jezus. Petrus heeft het over Hemelvaart. Hemelvaart en Pinksteren hebben alles met elkaar te maken. De heilsfeiten hebben met elkaar te maken. God heeft Jezus de ereplaats gegeven. Jezus ontvangt daar de belofte van de Heilige Geest. Zo staat het in onze vertaling. Voor de duidelijkheid kunnen we beter vertalen met: vervulling. Dat is hier de bedoeling. De vervulling van de belofte. Als Jezus aan de rechterhand zit ontvangt Hij de vervulling van de belofte. Die belofte had de Vader die belofte gedaan.
Wanneer zou de Vader dat beloofd hebben? Dat is niet een eenvoudige vraag. Ik heb er veel verklaarders op na geslagen. Velen gaan er aan voorbij -en zijn niet eensluidend. Ik denk dat dat gebeurde in de eeuwige vrederaad. Toen er nog geen zonde en gebrokenheid was. Toen beloofde de Vader dat de Zoon eenmaal de Geest zou ontvangen. Waarom dan? Er was nog geen gebrokenheid? Het zou niet goed blijven. De schepping zou komen en vallen. De mens, uit het stof van de aarde. Abraham belijdt: ik ben stof en as (Genesis 18).
Adam werd geschapen uit het stof. Wat doet God dan? Dan blaast Hij de levensadem in de neus van Adam. God blaast iets van zichzelf in de mens. De levensadem heeft alles te maken met de Geest. Job zegt: de Geest van God heeft mij gemaakt. Die levensadem heeft de intieme band weer tussen Adam en God. Daarom was Adam anders dan de dieren. De mens werd geschapen naar Gods beeld en gelijkenis. En dan komt de zondeval. We raken dat bijzondere voor een groot deel kwijt. In Genesis 16 lezen we onthutsend: de mens is vlees. God had de adem in geblazen. Maar dan: alleen vlees. Hoe noodzakelijk is het dat we de Geest ontvangen. Dat de Geest het beeld hersteld.
Als Jezus het werk op aarde af heeft en de troon bestijgt, dan gaat Jezus ook 10 dagen bidden. De tijd tussen Hemelvaart en Pinksteren, misschien hebt u daar nog nooit bij stil gestaan. Die 120 baden. Maar in de hemel werd ook gebeden om de Geest. Ik zal de Vader bidden en Hij zal u een Trooster geven. In de hemel wordt het ook Pinksteren. Jezus ontvangt de Geest – als loon op Zijn arbeid. Eeuwen geleden in de eeuwigheid had de Vader het al beloofd.
Wij vinden het vanzelfsprekend dat de Heere Jezus de Geest uitstort. Maar, wat een cadeau is dat! Hij had het van de Vader ontvangen. Hij ontvangt de Geest en dan is het weer zo harmonieus in de hemel – als vanouds. De Vader, Zoon en Geest in harmonie. Wat een vrede!
Kent u de Russische icoon van Andrej Roebljov over de Heilige Drievuldigheid? Daar zie je dat de Vader en de Zoon en de Geest, in symbolische afbeeldingen, in gesprek zijn. De Vader rechtop. De Geest en Zoon kijken naar de Vader. Erg op elkaar betrokken. Verweven en verbonden met elkaar. De kleuren zijn bijzonder. De goud gele kleur, de kleur van de hemel. En toch, hoe vreedzaam het was, de Drie eenheid was verbonden, toch heeft Hij dat cadeau over voor zondaren. Zo lief had Hij zondaars dat Hij voor hen stierf. En dat Hij de Geest schonk, kunnen we ook zingen. Opdat de Geest ons vernieuwd en het beeld van God teruggeeft.
Ik kan me voorstellen dat Jezus in de hemel, na die 10 dagen, zo blij was. Vader, het is goed in de hemel. Wat een harmonie hier. Ik houd Uw cadeau voor Mezelf. Maar nee, Hij geeft het helemaal weg. Hij stort die Geest in Zijn glorie uit over de aarde. Hij schenkt Hem aan de wereld.
Was het voor mensen een bijzonder geschenk? Absoluut. Na Hemelvaart waren ze verweesd achtergebleven. Jezus kwam onder ons wonen. De Geest komt in ons wonen. Dat is nog veel dichterbij. Nu snappen we waarom Nicea zegt: ik geloof in de Geest, die van de Vader en de Zoon uit gaat. Met de bedoeling om ons tot kinderen van de Vader te maken.
Iemand denkt, als de Geest dan in Zijn volheid op aarde komt, hoe konden mensen voor Pinksteren zalig worden? De Geest was toen ook al werkzaam. Druppelsgewijs, zouden we kunnen zeggen. Pinksteren is een stortvloed, een regen. In het Oude Testament ging dat zo, ik gebruik als voorbeeld: een meisje wil vader helpen om de tuin. Met een klein gietertje de plantjes en boompjes bedruppelen. Maar laten we er niet te klein van denken. Denk aan Hebreeën 11. Die maakten bijzondere dingen mee. Maar op de Pinksterdag: stromen van de Geest. Dan zijn de wolken van Gods belofte vol en stromen ze water uit.
De Geest werd 2000 jaar geleden uitgestort. Er kwamen 3000 mensen tot geloof. Is het in ons, uw, mijn leven echt Pinksteren geworden? Heeft de Geest intrek genomen? Het oude weggedaan. Alles nieuw gemaakt? Je moest eens weten hoe ingewikkeld de tijd is, zegt iemand. Maar toen dan? Toen werd er 10 dagen lang gesmeekt – door dat kleine kerkje en door Christus zelf. 10 dagen achtereen bidden.
Wat we nodig hebben: vernieuwing, vervulling van de Geest. De Heere doet niets liever dan de Geest uitdelen. Hij had het beloofd. Hij wil erom gebeden worden. Jezus zegt in Lukas 11: als je bidt, ontvang je de Geest. Onder de bediening van het woord mogen we geloven dat de Geest op een bijzondere manier aan het werk is. We mogen Christus aangrijpen in de belofte. Pinksteren roept op tot geloof en bekering. De stromen zorgen voor groei, bloei. De Heere wil graag dat er een stroom van de Geest door ons leven loopt. De Pinkstergeest neemt het uit de volheid van Christus. Hoe bijzonder als de Geest doorwerkt.
Het laatste stukje, wat ik nu zie en hoor: er was toen van alles te zien. Die tekenen waren niet de hoofdzaak. Als de Geest werkt onder ons is er van alles te zien. Kan op allerlei manieren. In de kerkgeschiedenis zijn bijzondere opwekkingen geweest. Mensen die God gingen groot maken. In Nijkerk zijn ooit de Nijkerkse beroeringen geweest – wij woonden daar 12 jaar. Maar soms ook in stilte. Niet door kracht en geweld. Maar waar de Geest werkt, komt het naar buiten.
Is er iets van de werken en gaven van de Geesten zichtbaar in ons leven? Er kan veel lawaai zijn. Maar is het van de Geest? Als dat zo is, krijgen we het mooiste nog te zien: de Koning in Zijn schoonheid. Iets van dat zien en horen, begint hier. Het kan zijn dat je een vergezicht of droom krijgt. Ouderen en jongeren. Het kan bij naderen van de dood, dat je hemelse muziek hoort. Eenmaal gaat het geloof over in aanschouwen. Dan zullen we het Lam zien. En dan horen we het lied van Mozes en het Lam. Hoe bijzonder als wij daarbij mogen zijn!
O zaligheid niet af te meten,
o vreugd, die alle smart verbant.
Daar is de vreemd’lingschap vergeten
en wij, wij zijn in ’t vaderland.
Amen.
Leer mij, oGodvanzaligheden,
MijnleveninUwdienstbesteden;
GijzijtmijnGod,vatGij mijn hand;
UwgoedeGeestbestier’mijnschreden,
Enleid’mijineeneffen land.– Psalm 143 vers 10 (berijming 1773)
Hervormde Gemeente Reeuwijk, Dorpskerk, zondag 23 mei 2021, 18.45 uur. Eerste Pinksterdag. Schriftlezing: Handelingen 2 : 14-36. Geloofsbelijdenis van Nicea.
Reacties zijn gesloten.
